دارد امشب کربلا حالی عجیب، دختری گریان و طفلی بی شکیب!
یک نفر در حال قرآن خواندن است، یک نفر در فکر جنگ و ماندن است!
یک نفر غرق نماز است و نیاز؛ غرق گریه، ناله و سوز و گداز!
یک نفر می نوشد از شادی شراب، می زند فریاد طفلی آب آب!
یک نفر لبریز از احساس بود، پاسبان خیمه ها عباس بود
یک نفر خار از زمین ها می کند، بوسه ها بر روی طفلان می زند!
کودک شش ماهه رفته به خواب، یک نفر آماده می سازد تن را!
حرمله خنده کنان تیر دو سو، فکر او ای وای چشم و دست و گلو!
یک نفر در حال توبه بی قرار، می کِشد در پشت خیمه انتظار
کینه ها بسیار در دل داشتند، نعل اسبان را از نو برداشتند!
یک نفر گفت: زره مال من است، گوشواره جزو اموال من است!
یک نفر فکرش فقط گهواره بود، در پی یک جانماز پاره بود!
گفت خصمی: مَحجب از سر می کشم، خیمه ها را زود آتش می زنم!
یک نفر می گفت: دیدن یک طرف، لذت سر را بریدن یک طرف!
هر چه باشد شور تنها امشب است، آخرین شام حسین و زینب است.
امام حسین -علیه السلام- بیشتر از آب تشنه لبیک بود. افسوس که به جای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگ ترین دردش را بی آبی نامیدند.
دکتر شریعتی
التماس دعا
